ប្រវត្តិ​សហគមន៍​ភូមិ​អណ្តែត​ទឹក កំពង់​លួង ខេត្តពោធិ៍សាត់​

​ពោធិ៍សាត់​៖ តាម​ប្រសាសន៍ លោកតា ប៉ាច់ ប៉ុន ជា​ព្រឹទ្ធាចារ្យ​ម្នាក់​អាយុ​៦៣​ឆ្នាំ រស់នៅ​ភូមិ​បន្ទាយ​ក្រង ស្រុក​ក្រគរ បានឱ្យដឹងថា​៖ កាលដើមឡើយ កំពង់​លួង គឺជា​កំពង់ទឹក​របស់​ស្តេច សម្រាប់​ចតទូក ទូកក្តោង ឬ​សំពៅ តាំង​ពីមុន​រជ្ជកាល​ស្តេច ច័ន្ទ​រាជា មកម្ល៉េះ​។

​លុះ​មកដល់​រជ្ជកាល​ស្តេច​ច័ន្ទ​រាជា កំពង់​នោះ​ក៏​នៅ​ជា​កំពង់​សំចត​របស់​ស្តេច​ដដែល (​យើង​បានធ្វើ​សឹកសង្គ្រាម​ជាមួយ​សៀម ពេលនោះ​សៀម​បាន​លើកទ័ព​មក​វាយយក​ប​ន្ទា​យ​លង្វែក​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៥៣០ តែ​ពុំបាន​សម្រេច​) ។​

​ម្យ៉ាងវិញទៀត ក្នុងដំណាក់កាល​កើតសង្គ្រាម ព្រះ​ច័ន្ទ​រាជា បាន​ភៀសខ្លួន​ច្រើនលើកច្រើនសារ មក​គង់ប្រថាប់​នៅ​ខេត្តពោធិ៍សាត់​(​កាលពីដើម គេ​ហៅថា​ខេត្ត​ក្រគរ​) ដោយ​យាង​តាម​ទូក ទូកក្តោង សំពៅ (​យាង​តាម​បឹង​ទន្លេសាប មក​សំចត​កំពង់​លួង​ក្នុងស្រុក​ក្រគរ​) ឬ​តាម​ជើងគោក ដោយ សេះ ដំរី រទេះគោ រទេះសេះ ដែល​រហូតមកដល់​ស​ព្វ​ថ្ងៃ មាន​កន្លែង​ខ្លះ ហៅថា “​ផ្លូវហ្លួង​” ដើម្បី​ព្រះអង្គ​មក​ប្រថាប់​នៅទីនេះ បន់ស្រន់​ដល់​វីរបុរស​ខ្មែរ ឧកញ៉ា ឃ្លាំង មឿង និង​តាម​បណ្តា​វត្ត​ដែល​ខ្លាំងពូកែ ដូចជា វត្ត​ពោធិ៍​មានបុណ្យ វត្ត​បាកាន ដែលជា​វត្ត​ខ្លាំងពូកែ ល្បីល្បាញ​ក្នុង​ទឹកដី​ខេត្តពោធិ៍សាត់​។ មានពេលខ្លះ​ព្រះអង្គ​យាង​មក​លំហែកាយ​មួយរយៈ តាម​កាល​នឹង​វេលា​ដែល​អាច​យាង​មក​បាន​។​

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។

Close